O Sesi Şiiri - Bahattin Tonbul

Uzaktan dağlara tepeler bakar
Nehirden ırmağa,boş sular akar
İçinde yaşatan,ateşe tapar
Durmadan söyletir,sevdanın sesi

Ruhundaki aşkı,suya karınca
Toprak olmuş beden,yeri yarınca
Hakka olan sevdan,teni sarınca
Yolu can olunca bitmez o sesi

Bir zamanlar oda,gerçek severdi
Mermiler oynardı,kurşun sekerdi
Taş olan o kalbi,kimler delerdi
Girdiği yerlerden çıkmaz o sesi

Sevgili yarime,yol verenim o
Göğsümde acıyı,sektirenim o
Akan gözyaşımı,sildirenim o
Esen yaprağına,verir o sesi

Dilimden düşmüyor,gerçek mezarda
Yarini sevenler,her an yazarda
Ateşten gömleği yeri kazarda
Taşı da toprağı,söyler o sesi

Ne saçlar dökülür,ne seven ağlar
Ormana karıştı,üzümlü bağlar
Boş duran gönlümde,yarim hep çağlar
Umudum tükendi,gitmez o sesi

Bahattin’im durmaz yari ararım
Bu dünyada onsuz,göğü yararım
Bitmeyen anıyı,elle sararım
Kaybolan sevdamın,solmaz o sesi
Bahattin Tonbul
28.7.2010