O sen değildin! Şiiri - Taner Vahap Karataş

O sen değildin!

uzaklarda bir başkaydın

bedenin ruhun sıcak

sözler efsunluydu

şen kahkahalar

dağıtırdı yüreceğimi oracıkta....

gözlerim bir başka görürdü

yüreğim dayanamazdı

sabırsızlanırdım

vusalatı arzulardım hemencecik

ayrılığın sebebi olacağını

bilemezdim ki;

hayal meyal hep tuttum seni

seyrettim gönül penceremde

zümrüt dağların eteğinde

papatya lale toplarken

şahikalarda gezinirken

kah keskin kah sakin bakışlarını gördüm

bazen inleyişlerini haykırışlarını duydum

vuslat bir umuttur dedim

hep öyle sanmıştım

bekledim durdum

günlerce aylarca

nerdesin ey gönlümün nevbaharı

gel götür beni meçhullere

geliyorum dedin sessizce

işte burdayım hadi gel;

gördüm bir nahoş mekanda

canlı gözlerle

belki beden orda

ruh kimbilir nerde

aşk şevk gidiverdi oracıkta

sanki o sen değildin

isteksiz gülüşler

acımasız bakışlar

bende mi öyle!

evet yüzüm gülmedi

asık suratlı durmuşum sahiden

bakışlarım ürkütüyordu

sözler düğümlenmişti boğazımdan

umut meşalesi sönüvermişti harbiden

çünkü o sen değildin

çok üşüdüm

parmaklarım uyuşmuştu soğuktan

kurtlar yakınımızdaydı

zemheri yaşadım mayıs ayında

oysa uzaklarda sıcacıktı bedenin

ısıtıverirdi içimi zemheride

inan bana gülüm

o sen değildin

evet ya o sen değildin..!