O şehre bileti sensizlik keser

/hala yoksun ya yanımda canımın içi
eyvah, işte gene yapraklarını döktü penceremdeki umut çiçeği/

bir fırtına koptuğu zaman içimde…
yelpaze misali açılmış tavuskuşu kanatları şıklığından,
yırtıcı ve sinsi, karanlık bir sürüngene dönen o şehre..,
daralmış yürek kapımı kırıp kaç kere kaçtığımı bilsen,
zamanın saat yönünde yürümediği soluksuz gecelerde…
yani hep böyle olur işte…

/birden karşıma çıkıvereceğini bilsem
martıların da simit sevdiğini bilen çocukların şehrine gitsem/

aynı merasim kıtasıyla nizamiyede…
şehrin fotoğrafında beni hep, sarhoş vapurlar karşılar,
aç çocuklar ve ölü martılar, selam durur güvertelerde…
denizlerin her dalgası kuru bir damla, iskele yangın yeri
bu şehre her gelişimde, ağıttan çiçekler açar gökyüzünde…
yani hep böyle olur işte…,

/senin saçların deniz kokar ya sevdiğim
ben de o şehrin yaprakları deniz kokan kimsesiz bozkır çiçeğiyim/

deli-derin boşluklar doğar içimde…
kaçar gözlerim., martılar, çocuklar, vapurlar ve iskeleden,
kalan son soluğumla, çırpınarak koşarım geldiğim yere…
pankartlar arkamdan yuh çeker, sloganlarla aynı ağızdan
umut bir başka bahar çiçeği olur gene, açar penceremde…
yani hep böyle olur işte…

....,

/biter bu kabus senaryosu canımın içi
kan-ter içinde uyanıp, sessizce iptal edince gidiş-dönüş biletimi/

fırtınalar filan sanma ki bahane..,
bir sancı sardığı zaman yüreğimi, de ki mesela gece yarısı
sensizlikte seni nasıl yaşarım, sana bunu anlattım sadece…
o şehir neresi dersen, ne öyle bir şehir var ne de öyle kaçış
gözlerini ararım gözlerimde, gözlerim penceredeki çiçeğimde…
yani hep öyle olur işte…