İnsan o ki;
evvelâ haddin bilir.
Haddini bilmeyen;
yüzsüzlüğünü erdem bilir.
Nef’sine asker olanın;
çavuşu ifrit olur.
Meydanlara sığmaz,
kendini Rüstem bilir.
Ruhen fukaranın;
umarı cindardır.
Deveyi Şah-ı Senem gösterir;
idrarını zemzem bilir.
Kimsenin yoğurdu ekşimez.
Herkesin de; mayası bi tamam.
Babasından bi haber;
anasini Meryem bilir.
Üç beş boncuk nakşetsen semerine;
merkepçik mertebe aldım bilir.
Takke takıp tutsan aynaya;
Eşşeoğlu eşşek kendini adem bilir.
Küf’retmesem diyorum;
etmesem de olmuyor…..
Yutkunup sussam; bu dürzüler,
ŞAKAKUL'u sersem bilir…
3 Ekim 2019
Mehmet Ali OnayKayıt Tarihi : 30.10.2019 19:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!