O ot gibi...*Şiddete HAYIR!

O Ot Gibi

*Şiddete HAYIR!

Herkes bilir,bir ot vardır.
Kar erir,toprak canlanır,
O ot hemen pıtırdanır.
Kırda,bayırda,an’larda,
Kendiliğinden palazlanır.
Zehirli falan değildir.
Yemeği bile yapılır.
Bayağı da lezzetlidir.
Çok iyi bilirim adını,
Birazdan,aklıma gelir.
Tırtıklıdır yaprakları,
Yapışır,ille de öper,
Öyle sever ki toprağı!
Genellikle tekdir dalı.
Çiçeğinin rengi sarı,
-Aşılı papatyalar gibi-
Tam da bir koca(!) kafalı...
Aman,herkes bilir canım!
Hani şu bakımlı bahçelerle,
Süslü/paralı parklar var ya!
Çimde çıksın istemezler,
Bu yüzden arsız sayılır.
Eminim,mutlaka gördünüz!
Taş dibinde toprak bulur,
Çatlak betondan fışkırır.
Hatırlayanlar onaylar,
Hani çiçeği solunca,
Beyaz,tüyden bir top olur.
Pek güzeldir çiçekceğiz!
Pek narindir o topcağız!
Yani rüzgar sert esmese,
Dokunmasa/koparmasa,
-Yaramaz bir çocukçağız-
Güzel güzel bakışacağız.
Lale,gül,karanfil gibi,
Kimden ilgi istiyor ki?
Dağılınca pamukcuklar,
Dal bir işe yaramaz ki?
Şimdi,benim demem o ki,
Aha,o ot ben’im işte!
Tıpkı,tarif ettiğim gibi,
Yoluk/uçuk bu(!) kızcağız...
Bana bir şey vermediniz,
Zaten hiç istemedim ki!
Ömür kısa hey,öleceğiz!
Elinizle/dilinizle ve bedeninizle,
Yeter,ezmeyin/üzmeyin!
İnsan gibi yaşamak için,
Hep biz mi zorlanacağız?
Lütfen,artık rahat bırakın!
Saçsız/taçsız ve çiçeksiz,
El insaf,biz nasıl yaşarız?
Ortalık yerde-kelimizle-
Öylece(ne) ,hem dıpdızlak,
Çıplacık mı kalacağız?

Huriye (Özbey) A_____z
23 Kasım 2006 Bursa