O'nun Hürmetine Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Bir zaman Medinede:
Büyük bir kıtlık oldu.
Bir Cuma günüydü;
Peyğamber hutbedeydi.

Bir sahabı orada:
Hemen kalktı ayağa.
Dedi ey yüce resul:
Biz muhtacız duana.

Hayvanlar telef oldu.
Bağ,bahçeler kurudu.
Yağmur görmeyen yerler:
Susuzluktan çatladı.

Resulullah o anda:
Elin açtı Allaha.
Dedi: ey yüce Rabbim:
Ver yağmur Medineye.

Gök yüzü bulutsuzdu.
Cam gibide parlaktı.
O an bir rüzgar çıktı:
Ardından yağmur geldi.

Yağan yağmur suyuyla:
Canlılar suya kandı.
Öyle bir yağmurdu ki;
Bir hafta devam etti.

Bu sefer sahabiler:
Yine geldi huzura.
Dediler Ey Muhammed!
Her taraf doydu suya.

Yağan yağmur yüzünden:
Evlerimiz yıkıldı.
Yollarınımız bozuldu.
Hayvanlar telef oldu.

Dua et ya Muhammed.
Yağmur yağmasın dursun.
Hayatımız yeniden;
Eski haline dönsün....

Gülümsedi Muhammed.
Bu istek üzerine.
Elin açtı Mevlaya:
Yağmurlar dinsin diye.

Alemlerin resulu:
El açmıştı Allaha.
Mübarek lisanıyle:
Başlamıştı duaya..

Dua edince resul:
Kalkıp gitti bulutlar.
Medineye yağmadan:
Etrafa aktı sulur.

Mucizeleri pek çok:
Sevgili peyğamberin.
Onadan şefaat bekler:
On sekiz birn alemin.

Onun hurmetinedir:
Hayatı insu, cinnin.
Nasıp et şefaatın;
Ya erhamurrahımın..