O'nu anlatmak Şiiri - Hakkı Şener

Kesilir takati yazan kalemin
Yazılınca senin adın efendim
Sen ki sultanısın cümle alemin
Ruhlara şifadır yadın efendim

Zulûmât asrına gökten inen nur
Seninle yıkıldı tahtı salibin
Yarınlara umut kalplere sürûr
Sen,yetim yeğeni Ebû Talib'in

Yeni bir bahardı geldiğin sabah
Âmine'nin evi doldu pür neşe
Vuslat yakın oldu elhamdülillah
Güneş başka doğdu o gün Kureyş'e

Kisra'nın burçları yıkıldı bir bir
Senin gelişinle kurudu Sava
Bir gün bedenini sarınca kabir
Sensiz bir dünyayı sevmedi kasva

Uzaktan göründü bir ulu kervan
Sana meftun bakıp kaldı Bahira
Nurlu şafakları özlerken cihan
Yıllarca yolunu bekledi Hira

Cesaretim yoktur seni övmeye
Mevla'nın övdüğü yüce Peygamber
Kalbim elverirmi öyle sevmeye
Seni candan fazla severdi Ömer

Aşkınla melekler tekbir getirir
Muhammed rayhası konar güllere
Kelimeler anlamını yitirir
Leyla Leyla diye iner çöllere

Zulümle inlerken beldeler köyler
Üveys'te aşkını tanıdı Karan
Kandırmadı onu çeşmeler çaylar
Hep seni aradı yollarda Selman

Bastığın taşları koklasam bir bir
Gül kokarmış tırmandığın yokuşlar
Ne kadar bahtiyar oldu kim bilir
Kapınızda nöbet tutan o kuşlar

Müjdeler uçurdu gelen çağlara
Bir su gibi Medine'ye akışın
Dayanılmaz acı verdi dağlara
Dönüp dönüp Beytullah'a bakışın

Müjdesin rahmetsin bir baharsın sen
Varlığınla geldi hayatın tadı
En şerefli müsafirsin beklenen
Seninle değişti bu şehrin adı

Medine bir mimber sen yüce hatip
Cihanı ışıttı verdiğin ışık
Güzel evsafını yazamaz kâtip
Aşınla pervane döner her aşık

Saadet asrıydı senle yaşanan
Onda kuşlar bile mes'ud gezerdi
Bahtiyardı nurun ile nurlanan
Seni sevenler de sana benzerdi

Ne cür'ettir ey dost seni anlatmak
Ben yollara türap sen başlara tâc
Rüyalarda olsun yüzümüze bak
Biçare insanlık nuruna muhtaç