O mevlana Şiiri - Perihan Pehlivan

Anne,
Mevlana ne?
O bir derya!
Tüm kirleri, arındırır.
Bir güneş!
Karanlıkları aydınlatır,
Karanlık ruhları, nura kavuşturur.
Bir ateş!
Gönüllere düşerde,
Yandıkça büyür.
Haktan alır, halka verir.
Peki anne,
O çokmu zengin?
Onun gönlü zengin.
Yoktur onda, dünya malı,
Dünya zevkleri derdi.
Bağışlardı, en affedilmeyeni.
Dergâhına beklerdi,
Tüm dinleri ve hoş görü isteyeni.
O, nerede anne?
Ariflerin gönlünde,
Rabbinin kutlu yerinde.
Peygamberinin(S.A.V) emrinde.
Çok mu büyük?
ALLAH yolunda, toprak olduğunda;
Şeb-i Aruz’um diyen bir kul.
Büyük olan aşkı, bedeni değil.
Gidelim mi anne?
Bak kızım,
Ne diyor, gel.
Gel, her ne olursan, gel.
Tövbeni bin kere bozduysan da,
Yine gel.
Onun dergâhı,
Umutsuzluklar dergâhı değil.
19.MART.2008 İSTANBUL