O m a s u m a v c ı

Kahpelik sarıyor bak
Çocuk sancısı tutan her yerde
Gazlar saçılıp
Tanrı dağları yıkılıyor
Bilgi kusuyor ölümü biraz da
O yüzdendir
Bilgi dedikçe sana açılan yollar
Korkuyor tüm kavuşmalar

Gösteri başlatan makinist
Kurnazlıklar
Cehalet
Ve sığınacak yürek bulamayan tanrılar
Yok oluyorlar

Umut çiçeğe durunca
Rengi belli olur ayrılığın
Ayrılıyorum
Saçıma sürdüğüm boyalarla
Şu ormanda en çok
Belki de hiç yok
Bir tüfek sesi çatan
O masum avcı
Aşkı sürdüler hep yoluna

Kanından alnıma sürmedi
Kurban olmaktır insanın kaderi

Suyu paylaştık çömlekler de
Kalıntılara gizli ölüler de
Bir sen de
Bir ben de

O M A S U M A V C I

Tarih koparmış ipi
Fetih edilecek yalnızlık
Günahları biz sırtladık
Tutuver ucundan yazının
Bir yazı yazalım
Yoldaşları anlatalım
Yolumuz

C A N O L S U N

Sandıklara saklayamadık
bildiklerimizi
İstedik ki;
Ölüm görülmeden bilinsin...

Kayaları kazıdık biz
Ölü durduğumuza bakmasınlar
Hergün dinamitlerler bizi
Yine de yıkılmayız ayrılığa
Yinede boşvermeyiz

U M U D A...

13 Nisan 2004 ' İçimin kitabı '