O kitap bir daha açılmaz

Sen koparmadın bu dalı,
Onun için uzulme,
akan damlalar çiçekten geliyor,
yoksa ne yağmur ne de gözyaşı,
Onun acısı bu,
Kesildikten sonra akan suyu,
Bir sure sonra durur meraklanma sen,
Bir vazoya koyarız yaşar bir süre daha
Belki bir saksı alır ekeriz kök tutar,
Bilemeyiz orasını ama üzülme,
Kimsenin gözyaşları değil akan,
Çiçeğin kesilmesinden dolayı akan su bu,
Ne senin ne benim bunlar,
Onun acısı bu,
Zamanla geçer
o zaman bakarız düşmüş yapraklara
bir kitabın arasında,
Elleriz kırarız kurumuş olanları,
Dağılır elimizde damarları,
Suyu olmaz ama
parçaları elimizle kitap arasına
bir daha okunmamasına dağıtırız,
O kitap bir daha açılmaz.
Bilirsin açtığında yere dökülecektir
sayfalar arasında dağılmış yapraklar