O ki, gurbet ellerde, memleketine hasret,
Doğup büyüdüğü yer, kokup dursa burnunda,
Elinden bir şey gelmez, yoksulluktan ibaret,
Bazen koklamak için, bir taş saklar koynunda.
O taş doğduğu yerden, kendi memleketinden,
Özlemini gidermek için taşır yanında
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Duygu yüklü şiirinizi
beğeniyle okudum
Buram buram sıla özlemi. her ne kadar çekmesi zor olsa da atalarımız bu derdi hafifletmek açısından; "doğduğun yer değil doyduğun yerdir memleketin" demişler. denilse de zor, zor... Emeğine, yüreğine sağlık.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta