Boşa adanmış hayatlar çıkmaz mı karşımıza?
İnsan gözlerini kapattığında, karanlık bir boşlukta, beyninin kuytularından fırlayıp çıkan boşa adanmış hayatları görünce, işte o zaman duracakmış gibi çarpan kalbini hisseder… Ve sürüklenir gider mazgallara doğru… Sessizce hem de çaresizlikle…
Tutunacak hiçbir şey bulamadan… Yanında sevgiye dair hiçbir anıya saygı duyamadan…
İşte o an, hayatımıza pes ettiğimiz zaman değil midir? Boş ver dediğimiz… Hem de feryat veya sessiz hıçkırıklarla omuzlarımız titrercesine…
Başı, ortası, sonu… Öncesi mi?
Boş lafı bu adanmış hayatın…
10—Mart-2007 Antalya
Kayıt Tarihi : 27.2.2008 09:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Zaten zifir olmuş hayatımın içinde birkaç ışık da olmasa' başlıklı yazımdan alıntı yapılmıştır...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!