O Işıktan Sonra Şiiri - Nuran Karaca

Bir yerinden çözüp
başlatmalıydı değil mi?
zehirli çalılara takılan hayatı.
Kim derdi ki sökükleri dikeceğini;
acımasızca kırılmış bir kalemin.
Belki o zamanlar;
hizaya gelmeyen di ayrılık
gitmekle kalmak arasın da
adil karar verdirmeyen di.
olmazdı öyle ağır ağır ölmek!
bilmeliydik ki
hasret hiç bize gore değildi.
Geleceğini kesin bilseydik;
bir ışık yansıtsa
mutluluğu bıkmadan beklerdik
susamadan
bir dikişte içerek tüketirmiydik!
bu kıymetli ömrümüzü.
Ne gerek vardı durup dururken,
kendimizi geliştirmeye savaş vermeye!
nasıl olsa zihnimizde tutulacak
O iki kelimeydi,
sözcükler sürüsünün gerisi de hikayeydi.
Bil ki sen benim,beklenenim değilsin
dilekli dualı, kurgulu, düşlerim de.
Sen;
şimşek gibi çakansın gözlerim de.
Bense;
o parıltılı ışıktan sonra,
Muhacir gibiyim, artık kendim de..