O hülya Şiiri - Hâli Se

yaşlanırdık
afiyetle
cebimizde birer mendil
bir hıyaban boyunca hazandır gazeldir

adem

sana bakardım

yüreğini yıkardım arada

yılanlar kaçınırdı adımlarımızdan
seslenirdi toprak sevgiyle
gelincikler kızarırdı,

gözlerimin tozunu sen alırdın
duyardın saçlarımın kırıldığını
sırtına havlu koyardık yaz tepelerinin
kekikler yollar boyu serilirdi

adem
sana bakardım
yüreğini yıkardım arada

bir dağ bakmışsın ki öteki dağda
anlam kavuşurdu diğer anlama
birden berrak mavi
çılgın bir ufuk
annemizi severdim

bir büyük saat dururdu bileğimizde
bakardık bizi yüksünmemiş yeryüzü
ayaklarına bakardım
silerdim arada izlerini
bir aynayı gün be gün temizler gibi

adem,
adem,
seni uyuturdum
parmak uçlarında gelsin gitsin anılar
kovardım öteki kapıları
pencereleri kırardım rüzgarlar için
ve
elbette yıkardım yüreğini

takılmışsan elzem vakitlerinde şehri akşamın
dalıp gitmişsen halının desenlerine
.....
içine doğardım adem,
yıkılıverirdim
~