Annemin dört kızı var
Daha ne bir gün işaret parmağıyla
Ahh seni seni der gibi parmağını kaldırdı
Ne de, olur ya, düşerken hani
Bir çığlık sesi çıkardı
Kucağına alırken bile
Ben çocukları hırçın severim
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Ben yokken, kardeşim yokken
Ablalarımız da yokken
birgün sizin kadar birikebilmek sizin kadar coşabilmek umuduyla.Yorum yapmak ne haddime .Ağzı açok bir hayranım sadece...Saygılarımla..
Şiir , deneme , roman....
Hepsi de yaşam tanıklıklarımızı aslında kağıtlara dökmek , bugünden kendimizden bir iz bırakırken beyaz sayfalara , aslında bir insanlık tarihi kesitini aktardığımız bilgisi ile yazmak yazmak isteği yükselen her gün.
Amma da garip bir cümle oldu değil mi, kurulumu açısından:)))
Ancak şimdi, biçimci davranıp sonradan düzeltme, toparlama yapmadan aktarmak, istedim ve olduğu gibi bıraktım cümleyi. Çünkü o kadar farklı şeyi içiçe düşündürdü ki şiir, çıkıverdi klavyeden düşünme hızında içiçe kelimeler.
Aileler, ailelerimiz.
:)
sevgilerimle
aynur özbek uluç
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta