Buğlanmış camlara ismini yazıp mutlu olduğum anları tekrar yaşamak istiyorum.
Koşarken düştüğümde dizlerimden akan kanları görüpte acımadığı halde korkudan ağlayıp anneme sarılmayı,
yaralarımın kabuk bağladığında o kabukları acıyacağını bildiğim halde yolmayı özlüyorum.
Arada bir görsemde senide özlemiyor değilim.
Suyun bulanmamışını,ellerin kanlanmamışını.
Ah be şimdi gelsen yüzüne bakarmıyım,
halbuki ne kadarda özledim.
Yalnız bana erkeğim, dediğin zamanları
Kayıt Tarihi : 27.2.2011 12:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!