Tükeniyor sayılı günler farkında olmadan
Gidilir sevap heybeleri yeterince dolmadan
Zalim nefis binmiş şeytanın şahlanmış atına
Götürür insanı gözünün yaşına bakmadan
Güneş doğuyor her zaman gibi ama yürek sıkıntıda
İnsanlık boğuluyor boz bulanık çoşkun akıntıda
Namuslar, şerefler,haysiyetler payımal olurken
Dağ gibi babayiğitlerin umutları kalıyor bağlantıda
Yıldızlar süslüyor asumanı ama yürek sürgünde
İnsanın hali ahvali acep ne olur mizanın önünde
Yürek atışları dayanılmaz olur yutkunamaz insan
Herkesin korkusundan tir tir titrediği o günde
Rahmet yağmıyor eskisi gibi topraklar ise bereketsiz
Emanet kuş uçunca yuvadan beden kalır hareketsiz
Tek başına daracık bir çukurda merhamet beklerken
Bedendeki her uzuv sırayla konuşacak etiketsiz
03/Nisan/2008
Kayıt Tarihi : 27.2.2012 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!