O Gün Mavi Eylül'de Şiiri - Kasım Kobakçı

O gün mavi Eylül'de,
Sessiz genç bir erik ağacının altında,
Tuttum, sessiz beyaz aşk,
Kolumda kutsal bir rüya gibi.

Ve güzel yaz gökyüzünde üstümüzde,
Gördüğüm bir bulut vardı,
O kadar beyaz ve o kadar yüksekti ki,
Ve yukarı baktığımda orada değildi.

O zamandan beri çok, çok aylar,
Sessizce geçtiler, aşağı kaydılar,
Bütün o erik ağaçları gitti,
Ve bana aşk nedir diye sorarsa,
Sana söylüyorum: Hatırlayamıyorum,
Ama yine de inan bana, ne demek istediğini biliyorum.

Ama hala yüzünü tam olarak hatırlayamıyorum,
Yalnız: Onu o zamanlar öptüm, biliyorum.

Ve bu öpücüğü uzun zaman önce unuttum
Bulut olmasaydı,
Onu bugün hatırlıyorum ve her zaman hatırlayacağım,
Çok beyazdı ve yukarıdan geliyordu.

Belki erik ağaçları çiçek açsa da,
Ve o kadının artık yedi çocuğu olabilirdi,
Ama o bulut sadece birkaç dakikalığına açıldı,
Ve yukarı baktığımda, zaten rüzgarda kaybolmuştu.