O günleri unutmadım,
Rüzgârın bile sesinle estiği,
Gözlerinin gülümsediği
Ve içime baharların çöktüğü o sabahları.
Bir fincan sessizlik gibi içtik zamanı,
Aynı pencerede farklı hayallerle bekledik.
Sen güvercinlere yüreğini açarken,
Ben susarak sevdim en çok seni.
Kalbimde hâlâ yürüyorsun usulca,
Ayak izlerin silinmedi yüreğimin kumundan.
Her gece yokluğunu örtmeye çalışıyorum
Çaresiz cümlelerle, yarım dualarla.
O günleri unutmadım.
Ne zaman ki yağmur düşse gözlerime,
Adını taşır her damla,
Islanır içimde sakladığım o eski yaz.
Bir gülüşün vardı,
Yıldızlar bile kıskanırdı gözlerinden süzüleni.
Şimdi karanlıkta kalan o ışığı arıyorum
Kendi körlüğümde.
Unutmadım,
Ve unutmak da istemedim.
Çünkü seninle geçen zaman
Beni benden alıp sana yazılmış bir duaya dönüştürdü.
Kayıt Tarihi : 5.8.2025 21:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!