Karınca Kararınca Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Aşkın büyüsü bu bir yudum özünde...
Daha içmeden zil-zurna
'Ser-hôş' um...

Kendimden dahi geçmişim işbu demde...
Dahasını sakın sorma
'Bî-hûş' um...

Varsın sürünsün yüreğim yine ardınca
Gülüp geçsin de 'ukalâ kendi zannınca
Girmiş mi bir kere niyetine karınca
Yâ nasip yâ kısmet, karınca kararınca...

Karınca kararınca
Son nefesime varınca
Her ne dense umrumda değil
Hele gönlümü aşkın sarınca...

Karınca kararınca
Son nefesime varınca
Biliyorum hiç kolay değil
Hele ki yârdan ayrı kalınca...

Sen sen ol yâr, bir başkası değil
Ben sende tamam, sen bende anca...
Dedim ya karınca kararınca...

Edirne, 2002