O gül kadın gitti Şiiri - Hamdi Oruç

O gül kadın gitti

Ağlıyorum diye
Kınamayın beni
O gitti
O gül kadın gitti

Mecnun şanslı benden
Benim leylamın kaybolduğu çöl belli değil

Güneş de benden şanslı bir aşık
Güneş her gün kavuşuyor İstanbula
Kırk yıl geçti neredesin yarim
İstanbullu yarim güneş yarim

Karacaoğlan da şanslı benden
Benim sunamın yıkandığı göl belli değil

Avucta değil kalbde taşınsın o ateş
Adı her saatime çivilensin o gül Kadın
Yaşasın bu aşk yetim kimsesiz
Kırk yıl bir kırk yıl daha yaşasın bende

O kadın güneş kadındı çarpıldım
Buseler kondursam güneş yanaklarına

Yüzünde yıldızlar mı vardı o kadının
Buseler kondursam yıldız yanaklarına

Bu başka bir aşk çarpılmışım ona
Kınamayın beni bu aşkı bilmezsiniz siz
Dünya kazan ben kepçe arıyorum
Cennet kazan ben kepçe arayacağım

Avucumda değil kalbimde taşıyacağım bu ateşi
Adı her saatime çivileniyor o gül Kadın
Çivilensin
Yaşasın bu aşk bende

Ağlıyorum diye
Kınamayın beni
Beni de bir güneşti çarpan
Ferhadın ateşine denk ateşim bu aşkım...
Leyla bakışları çöllere düşürür
Şirin dili dağları deldirir...

Kırk yıl oldu
Adı her saatime çivileniyor o gül kadının
Çivilensin hep
Bir kırk yıl daha