O Gözleri. Şiiri - Dündar Sansur

Şiiri giydirmeye hazırlanırken gece
Granit bir gülüş belirler, revnak mehtabı
Kölesidir sözcükler, anlatırken dizeler o gözleri

Şaire susmak düşer mi, zamanıdır raksın
Raksetmeli meltem ve sarı yapraklar, yazarken o gözleri

Korku, uykusundan kaldırırken heceleri
Karanlık matlaşır, kahverengi bir bakış aralığında
Dalgalar, sessiz bir öfke gibi vurur kayalara
Yakamoz, apaydın bir yarındır, söylerken mürekkep gözleri

Şiir soyundu, tümcelerin muammasında
Şimdi sevişme vaktidir, göçmeden yarına aşk
Utanmamalı şair, sürgünden evvel öpmeli o gözleri

Tadına varılmalı, tan vaktinde serçelerin ötüşmelerine
Selam durmasına olan sevincinin
Çılgın bir öpüşmeye dönüşmesini, yazmalı şair, arsızca
Hazların kuş cıvıltılarını da eklemeli lafza
İmgelerden düşerken dudaklarına dokunuşların gölgesi sayfalara
Sessizce akarken nehir, küçük göllere
Ve sevişirken esmer gecenin koynunda
Gocunmamalı şair, öperken o gözleri

Karanlık ellerini sıkmalı tenakuzlarda
Paranoyak bakışlar, fırlatmalı gelmeyen ışığı kalbine
Kuşanmalı kılıç kalkan, yazarken kalem şiirde o gözleri

Umudu yitirmenin vebali, ödenemez gecede
Ne kavga, ne zindan, ne tarih diyetini ödeyemedi hiçbir ihanetin
Pusu, komplo ve senaryolar hazırlanır
Entrikaya kilitlenmiş şeytanlar, dört gözle arar durur o gözleri

Kalır mı ardından gölgesi yiten gecenin şiire bakışı
Kaç parola unutuldu, sevda nöbetlerinde beklerken o gözleri

Saçlarına özenir bütün gecelerin katran ölümleri, düşer toprağa
Şimal yelleri eser, yaz ikliminin buzul şafağında kıraç tene
Ten bekler güneşi bir nefes, bir can bir kan gibi arar durur o gözleri…