Bir cam kafes ardından, o gelmez’e yutkunmak
Aşiyan’sız rüzgârsız, zincirli çile hayat...
Boşlukta yanar elim, istesem de tutunmak
Gözüm gibi sevdiğim sensiz her günüm bayat!
..
Sen sararmış yapraksın, o bir rüzgâr, ey gönül
Ne kadar ekmek varsa, yersin o kadar köfte...
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta