O Gelmeden Şiiri - Sadık Altınkaynak

O Gelmeden

O gelmeden âlem karanlıklar içindeydi
Zulümatın bir ayağı Çin’de biri Maçin’deydi
Silinmişti adeta yer yüzünden kelime-i tevhid
Sadece kıyıda köşede kalmıştı birkaç muvahhid
Her yerde fırtınası esiyordu küfrün ve şirkin
Ahlak tefessüh etmiş örf adet çirkin mi çirkin
Zalimin kamçısı sırtında şaklıyordu mazlumun
Âlem mahzundu gönüller simalar mahzun
Zulüm ilelebed payidar olamazdı elbet
Rabbi Rahim eyledi kullarına merhamet
Teşrif etti cihana Nebiyi Zişan-ı Rahmet
Nihayet meyveye durdu Tuba-i Muhabbet
Muhabbetten hasıl oldu Hazreti Muhammed
Sene beş yüz yetmiş bir Nisan ayının yirmisi
O güne dek gelmemişti dünyaya O’nun gibisi
Karanlıklar parçalandı O’nun kutlu nurundan
Kâinat kendinden geçti zevkinden sürurundan
Sırtında Nebilik mührü ile geldi dünyaya
Ondan sonra yon Nebi O’ dur Hatemül Enbiya
Yerle yeksan oldu Kisra Sarayı dünyada azdı eşi
Devrildi Kâbe’ de putlar söndü Mecusi Ateşi
Âlem bir baştan bir başa nura gark oldu
Hak hakim oldu dünyaya batıl yok oldu
Ne mutlu bize ki O’na ümmet olmuşuz
Çok şükür Allah’a doğru yolu bulmuşuz
Dileriz Mevla’dan ayırmasın O’nun yolundan
Mahrum eylemesin bizi imandan Kuran’dan

Sadık ALTINKAYNAK
Aralık-2004