O gelene kadar beni ayağında salla

yandığımı inkâr ediyorum anne
ama kimse duymuyor beni bu cehennemde
yılkılar tepiniyor yüzümde
boşluklar kapanmadan daha derinleri açılıyor anne!
ya benim nazım kime geçecek böyle,
sen de toprağa yerleşince?
rüyalarım çocukkenki gibi hatırlanmıyor
ölüm akıldan hiç çıkmaz mı anne
neden taşır dururuz
onu da gittiğimiz her yere?

saçları çok güzel, elleri bir içim su
ona bakınca bütün mükemmelliyetçiliğim yerle bir oluyor
kötü büyüler yap ona anne!
gidişi çocukluğuma saldırdı doğrudan
içimde özgün bir enkaz bıraktı
atlayamıyorum gözüme ördüğü duvarlardan

yıldızsız bir gökyüzü kadar sıkıcı
onsuz bir şeylere devam etmek,
özlüyorum onu anne!
havzası kapanmış bir denizim
dövüp duruyorum aynı kıyıları

gövdesini besleyip durduğum bir darağacı
yıldızsız bir gece, çok yıldızlı bir mekân
varlığını sürekli hissettiren o zaman kipi
düzelmeyecek bir pişmanlığın cinsiyetsiz şöleni
tılsımını açıyor mendirek
sızıyor zehri rüyama
gramerim işgal altında anne!
sütten kesiliyorum bak bu yaşımda

kaçıyorum prensesin sadist mutluluklarından
kayıyor elim, düşüyor gözlerim balkondan

eşyaların hatırası, deliliğin provası
yitip gitmesi hayalinin, eskimesi yeninin
ölüm çarkında oynanan kumar
nakit mi kart mı?
bu hayatı nasıl yaşadınız beyefendi
rahat mı?

anne uyudun mu, yoksa burada mısın hâlâ?
unuttun mu, nasıl geçerdi radyoda zaman
kapıyorum gözlerimi, anne
o gelene kadar beni ayağında salla