O Gece İlk Kez Şiiri - Onur Yiğit Aras

Hep düşünmekten yorulan bir beynim vardı benim,
Hiçbir anın içinde tam kalamamış bir kalbim.
Korkularla büyümüşüm, savunmayı öğrenmişim.
Kendim düşmüş kendim kalmış yalnızlığa alışmışım.

Ama o gece…
Biri savunmamı kırmadı, eritip avuçlarında tuttu.
Bir dokunuşla içimde yıllardır sakladığım buzu çözdü.
Sırtıma değen parmaklarında,
Çocukluğumun bütün sessiz ağlamaları yankılandı.

O dokunuş bir şehvet anı değildi;
Bu bambaşka bir şeydi…
Bu, kalbimin yıllarca unuttuğu güvende olma hissiydi.
Yakınlık travmamın ortasında, beni incitmeden duran tek andı.

Ben o gece…
Kendimi ilk kez sevilmeye layık hissettim.
Geçmişimin yalnızlığını bir çırpıda silmişti.
Sanki bütün boşluklarımı tek nefeste doldurmuştu.

Belki de bu yüzden şimdi içim böyle acıyor;
Çünkü ben o gece, yıllardır kaybettiklerimi bulmuştum.
Ve belki de ilk kez, birinin yanında
Korkmadan kalabilmiştim...