O Gece-Hasbihâl Şiiri - Seyit Kılıç

O gece, yüreğimin şafağı attı gülüm!
O gece, Ulu Rabbim neler yarattı gülüm!
O gece, şakağından vuruldu düştü atım
O gece, gözlerimde yıkıldı saltanatım
O gece, mehtâbını küstürdü gökteki ay! …
O gece, esrârını kaybetti sırça saray
O gece, hülyâlarım bir yeşim taşındaydı
O gece, esrik aklım meczup telaşındaydı
O gece, Notre Dame düzeltti kamburunu
O gece, yüreğime kustu verem urunu
O gece, Victor Hugo yazmıştı “Sefiller”i
O gece, Ebreheler vurdu ebabilleri
O gece, gök yarıldı sarsıldı tüm kâinat
O gece, hüzünlüydü bin bir geceye inat
O gece, siyah-beyaz; güllerin rengi soldu
O gece, görmediğim nice olaylar oldu
O gece, gökte güneş unutmuştu tan’ını
O gece, tüm uluslar kaybetti sultanını
O gece, düşler yandı, hayallerim de yandı
O gece, uykusundan devler bile uyandı
O gece, pusatını kuşanmıştı şakiler
O gece, hüzünlüydü çalınan uşşâkîler
O gece, çok aradı kitâbeler nûn’unu
O gece, çölde Leylâ kaybetti Mecnûn’unu
O gece, vuslât bize ölümden de ıraktı
O gece, Zuhal küstü, semâmızı bıraktı
O gece, Nedim “Aşk”a gazel yazdı fuzûlî
O gece, eksik tasvir etti “Su”yu Fuzûlî
O gece, ruhum bile cinnetin elindeydi
O gece, Azrâil’in silahı belindeydi
Ülfet ile hüzünler koynumdaydı o gece
Hallac’ın ilmeği de boynumdaydı o gece
O gece, bizim için hardan sıcaktı gülüm!
O gece, ruhlarımız asılacaktı gülüm! …
Gülünü sevmeyenler gülerek yürüyemez
Gölge gibi ruhunu her âşık sürüyemez
Efsunlu bir gece de bahtıma çıksın ölüm! ..
Kurşunların gözünden bir lahza baksın gülüm...