O Gece Şiiri - Murat Aydındağ

İki kişiydiler,gece sabaha karşıydı.
Islak kaldırımda yürüyorlardı.
Yanlarında yanlız kendileri,sırtlarında taşıyamıcakları aşkları,
kalplerinde dindiremicekleri acı,
ağlıyorlardı,yürüdüler yürüdüler saatlerce yürüdüler,
tek destekleri kendileriydi,birbirlerini anlayan iki kişi,
sırılsıklamlardı,şarkıları dillerinde,akllarında aşkları,
ne yaptıklarını bilmeyen ama insanlara gülümsameye çalışan,
iki kişi,yaşadıklarıysa bilmedikleri birşeydi,
yılmıyorlardı bekliyorlardı olmayacak şeyleri,
ama hayat onlara öyle bir oyun oynuyorki,
beklerken dayanılmaz bir acı sol yanlarında,
ve aynaya baktıklarında görüyorlardı,
bir buse sol yanaklarında,anladılarki,
öyle bir aşka düşmüşlerdiki,yaşadıklarına kendileri bile
inanmıyorlardı,ve yürüdüler yine yürüdüler,ve durduklarında
hayat yine akıyordu tıpkı yatağı değişmeyen bir ırmak gibi,
birbirlerine baktılar,ve sarıldılar,ama hala ıslaktılar o gece.