O Evde Kalmıştık Şiiri - Kadir Acı

Yıl 1968...Kiçikapudaki lise yıllarım
Eski Rum evini bu gün gibi hatırlarım
Loştu mahzeni, karanlık ve serindi
Yıkık döküktü ama neticede evimdi.
Çıkardık takır tukur tahta merdivenlerinden
Penceresinin biri avluya
Diğeri bisiklet tamircisine bakardı
Bir komşumuz vardı:
İsmi neydi? Unuttum. Ne ana?
Ana ağıt söyler ben yazardım.
Çilenin anasıydı
Pınarbaşılıydı
El arabası vardı kocasının
Hamaldı. Ekmek getirirdi her gelişte
Zor mu? Kolay mıydı işi? Bir iş vardı bu işte
Soramadım ki!
İşten çıkınca bir gün
Açıldım ikindi vakti, gündüzün
Geçmişe yolculuk için
Setenönünden girdim içeri. Niçin?
İçim buruk geçmişe daldım
Yürüdüm çabuk çabuk
Upuzun hayallere dalarken
Bilseniz ne kadar bahtiyardım
Yine öyle bir günümde, emekliliğimde
Gittim o yılları teneffüs için
Çok yazık! Evimin yerinde yeller esmekte
Tavukçu mahallesindeki hayallerim
Garajı olmuş köylülerin.

Kayseri
28.08.2009