o durakta seni beklerken, yağan yağmurun,
alnımdan süzülüp yere düşüşünü izlerdim
düştüğü yerde binlerce parçaya ayrılışını..
..ve milyonlarcasının tekrar bir araya gelip,
sensizliğe doğru akışını...
kim bilir ne kadar mutlu,
kim bilir ne kadar detsizdi onlar
şimdi gidecekler, gidecekler denize kavuşup tüm dostlarıyla bir araya geldiklerinde mutlulukları bin kat, yüzbin kat daha artacak
ben senin yanında ama sensizliğin denizinde boğulurken...
Kayıt Tarihi : 9.9.2001 20:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!