Doruklarında gezdim yalnızlığın,
Bakışları altında ezilmedim aşağılanmışlığın,
Adımı mürteci koydular,
Nedeniyse imanım,
Kinimi büyüttüm yüreğime gömdüm,
Hırsımı körükledim ateşe döndüm,
Zulmü gördüm çılgına döndüm,
Hiçbir şey yapamadım,
İsyanımı dağlara haykırdım,
Hasretimi, sevdamı yalnız yaratana adadım,
Yalnız ona sığındım,
Soğuk kış gecelerinde yalnız ondan yardım diledim,
Çaresizliğimi görünce,
Hep onu yalnız onu andım,
Adını yüreğime akan kanımla yazdım,
Dünyadaki aşkların soysuzlaştığını görünce,
Anladım ki, ben her şeyimle ona muhtacım,
Damarımda akan kanım,
Gören gözüm, söyleyen dilim, tutan elim,
Ağaç gövdesinden farksız bedenim,
Söyleyin, söyleyin ben neyim?
Ancak o dilemeden ben bir hiçim
30 – 08 – 1998
Seyit Burhaneddin KekeçKayıt Tarihi : 22.2.2008 00:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)