O da İnsandır Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Düşünen insanın, ruhundaki yalnızlık,
Anılarla kaybolan bir varlıktır,
Karamsar da olsa, aklından geçenler,
Benliğinde bir nokta, her zaman aktır.

Umut denen özlemin, kör olası beyini,
Çok işleyen makine, yorulan bir kuş olur,
Kullanırken her insan, şu dünyada reyini,
Adaletin timsali, gururlu bir baş olur.

Ağızlardan dökülen, kem sözler ısırırken,
Gözlerdeki tebessüm, aldatan bir hiledir,
Sitem denen gözyaşı, yanaktan dökülürken,
Keder denilen acı, bilirim ki kindedir.

Şeytan denilen lanet, düşünür hiç durmadan,
Alır götürür bizi, bir nebze uzaklara,
Her zaman düşkün, aciz, geçiyorken yanından,
Uyutur da kandırır, düşürür tuzağına.

Bana benden ileri, öyle bir dost lazım ki,
Ben ve ben çiftesini, kadere inat bozsun,
Elimden tutarken, o sevimli yüzünden,
Sabrı emreden, bir şerbet sunsun.