Sokaklar da olmasa yaşayacak yerim yok benim!
İstanbul’un curcunasında sürüklenen,
Mırnav ve Tekir isimli kedilerde olmasa,
Bir hayvanım bile yok benim…
Sıcak günlerin soğuk betonlarına dokunmak gibi,
Rumeli Hisarını fotoğraf karesine sığdırmak gibi,
Hasankeyf ‘de elime bir kahve almak gibi bir lüksüm
yok benim!
Hayalet olur giderim ben…
Mesela yok olurum.
Hayatı ıskalama lüksüm bile yok benim!
Dırdır etmeye …
Milletin üstüme üstüme geldiği yolda
Dümdüz gitmeye….
Durup ana avrat düz gitmeye
İstanbul’u dinlemeye …
Gözlerimi kapatmaya bile gücüm yok benim!
İstanbul yedi tepe olsa bile
Tutunacak dalım yok benim
İş güç boş mesele…
Param olsa da olmasa da
Mutluyum işte!
Param olmasa da, sokaklar olmasa da
Tekirle Mırnav yüzüme bakmasa da
Hasankeyf’te kahvem soğuyor olsa da
Yaşıyorum işte
Ölmeye bile zamanım yok benim.
Kayıt Tarihi : 2.4.2011 11:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!