O Çocuk Ne Vakit Döner Şehre

Çocukluğumda,bir şiir vardı şehirde
Nur gecenin tebessümünden sezmiştim onu
Severdi herkesi,sev demeden
Göklerden yere doğru inerdi
Gelişi,cana can katardı

Yeryüzüne yerleşen coşkusuyla
Şiir,ömrünün çilesinde,bahardı
Onun benliğinden geçerdi,her yol
Asırlardır beklediğim mahşer perisi
Gördü,beni sevdi,yaktı beni

Dumanım,tatlı hayallere karıştı
Seviniyor kaderimde bu gün
Başımda güllü dağlar
O güzel günleri,dilimde coşuyor
Güneşe,toprağa,havaya seslenerek

Yine eksik bir şey var diyor
O afacan,çıtır sesli çocuk
Biliyorum,hep o şehirde yaşardı
Hoş tatlı,yaramazlık hayalleri içinde
Kurban ediyorum,çocuksu dualarımı!

Vuslatın mihrabında hayat çiçeklerimi
Ey şehir saf şiirimi sunuyorum sana
Aydın hislerimi bilemiyorum
O çocuk ne vakit döner şehre
Çiçeklerimi,çabuk gönder diyorum

Kokladıkça içimde,şehrin dumanlarını
Ruhum o derinliği iyi bilir
Aşkın bana nazar ettiği
Şehrin üstünde gözleri açık
Nur gecenin altında şehirde şiir