O büyük Şiiri - Perihan Pehlivan

Öğretmen,
Henüz kapıyı aralamıştı.
İçeri girmeden, koptu yaygara.
Sağ kolu ile gözyaşlarını siliyor,
Sol kolu ile arkadaşını gösteriyor.
Şikâyeti vardı, Erhan’ın.
Kapıyı, örttü yavaşça.
Yine ne oldu? Dedi,
Öğretmen.
Şu şu beni, dövdü dedi.
Ağlamanın şiddetini artırarak,
Erhan.
Ancak, her zaman
Birbirinizi sevin, sayın büyükleriniz,
Yaramazlık yapmayın diyordu,
Öğretmen.
Gelin bakalım, tahtaya.
Erhan, dahada çok başladı ağlamaya.
Ümit, cin gibi, ufak tefek.
Sımışka gibi, gözlerini açarak,
Dövmedim ki;
O, bahçede kızları dövüyor.
İyi, anladım.
Şimdi, kucaklaşın ve barışın.
Hemen eğildi, Ümit
Elini öptü. Erhan’ın
Sınıf, güldü.
Elini niye öptün? Dedi,
Öğretmen.
Erhan, kıs kıs gülüyordu.
O,
O benden büyükte, ondan.
3.KASIM.2008