O Bir Güldü Şiiri - İhsan Taşdelen

O bir güldü,
Gönlümde yatan,
O bir güldü..
Gül dalında açan.
O bir güldü...
Sonbaharda solan
Hep gönlümde yatan,!
Yüreğimi sızlatan..!
Kalbimi çalanda oydu...
Güldü,
Gülümdü,
Gül dalında kokladığım sümbülümdü.
Canıma can katan bülbülümdü.
Rüzgar bile esiyordu uzaklardan,
Yapraklar dökülüyordu,
Dallar kırılıyordu yavaş yavaş.
Ve durduramıyordum
o an.
Gel,!
Sende gel,
Es,
Götür sevdiğime şu gülü koklat diyordum.
Rüzgara bırakıyordum her şeyimi,
Yağmurlara bırakıyordum tomurcuk kalan gülümü.
Hala açmıyordu.
Kucağımda bir avuç dolusuydu herşeyim,
Bir sevgi doluydu,
Bir kanat çırpıyordu yüreğim,
Bütün arzum sendin
sen...!
Be sevdiğim
Gülüm
Bebeğim...

Şimdi açmıyorsun artık bir menekşe misali,!
Şimdi kokmoyorsun artık bir gül misali
O gözlerin,
O kipriklerin,
O kaşların da kımramıyor artık gülerken bebeğim.
Gülerken
O çukurlayan gamzelerin kayboluyor sevgilim.
Ne oldu sana öyle,
Kİmler şaşırttı seni böyle,
Eskiden,
Eskiden karşımda hep gülüp oynardın sen
Kalbimin çarpıntısına şarkı diyordun sen.
Yüreğimin çırpıntısına da aşk diyordun sen...
Aşk...
Ve gidiyorsun şimdi,
Arkana bakmadan geçiyorsun o tepeyi,
O aşıklar denen tepeyi ezip geçiyorsun hiç acımadan
Hiç korkmadan
En güvendiğim rüzgarın ardından,
Her şeyimi bıraktığım rüzgarın ardından,
Bir adım uzağından,
Gidiyorsun.
Gidiyorsun hiç acımadan,
korkmadan,
Durmadan,
Usanmadan...
Gidiyorsun...