O Bir Acayip Adamdı

O bir acayip adamdı
O benim canım ciğerim
Kimse bilmezdi nereli olduğunu
Akşam oldu mu hep susardı

Bir cebinde bafra sigarası
Bir cebinde kenevir tohumu
Fırtınadan arta kalmış bir teknede tevekkül içinde
Görkemli sakalı ve iğreti parkasında gizlediği macerasıyla

Bir acayip adam yaşardı
Çocuktum evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Bir sürgün kasabasıydı

Burayı keşfeden belki de oydu
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı
İçim anneyle dolardı
Ben flüt çalar o ise hep ağlardı

Kimsesizdi, belli ki kimliksizdi
Onun macerası onu ilgilendirirdi
Kimseye ilişmezdi
Bir şeylere hep küfrederdi

Bazen kaybolurdu
Arardım, yağmurun altında dururdu
Bir kalın kitabı vardı
Cebinde durur, her gün okurdu

Ben bir şey anlamazdım
Kapağındaki sakallı resme bakardım
Bildiklerini hayatla yüzleştir
Ve sınamaktan korkma derdi

Doğru ile yanlışı
O zaman ayırt edebilirsin
Ve onu anlarsın derdi
Sonra yüzüme bakıp gülümserdi

Bir gün annem beni arayıp buldu
Onunda kaçışı kasabada olay oldu
Yakalandığında her yer felaketti
Giderken karakola mağrurca bana baktı

23 Eylül 2013
Pazartesi