O Bilir Şiiri - Ahmet Faruk Nalbantoglu

Siz anlamazsınız beni
Başka yerlere koyarsınız
Hiç bir şey paylaşmadınız ki
Neden böyle diye sorarsınız
Sizinle paylaştıklarım sadece sözcükler
Onunla yirmi yıl
Bir deli ile hayatı paylaşmak
Hem güzeldir hem yıldırır

Beni anlamanız için
Hayvanları çok sevmeniz lazım
Sahibi tarafından sokağa bırakılmış
Bir köpek gibi telaşlı, kararsızım
Psikolojim bozuk benim
O bilir beni, aslında çok yalnızım
Huysuzluğum ta ki kollarına alasıya kadar
Yüzümü okşayınca bir kuzu kadar zararsızım

Yok yok hiç tanımıyorsunuz beni
Ağzım pistir kalbim temiz
Daha ne kadar asabi olduğumu görmediniz
O susar içine atar
Siz olsaydınız terk ederdiniz
Çok konuşurum, papağan gibi
Susarsam boğulurum
Sustuğumda olur
O hep uzatır elini

Gıcık kapar sözcüklere ben diye başlamamdan
Beni çok dövdüler
Bilir gevezeliğim ondan
Aslında benden daha akıllıdır
Aptalca şeyler söylerim
O kaideye almaz, bu nasıl bir sabır

Siz beni hiç bilmiyorsunuz
Bazen bende kendimi
Yabancı bir gezegenden gelmiş gibiyim
Göstermekte zorlanırım sevgimi
Oysa o çok hoşlanır metroda
Başını omzuma koymayı
Veya benimle çarşı pazar dolaşmayı
İstemez kürk manto veya pırlantayı
Sadece ister birlikte mutlu olmayı

Beni ben yapan meğer oymuş
Uçurumun kenarında yürürken
Dikkat eder korurmuş
Yalnızda yaparım derken
Bodrum sokaklarında
Bir çocuk adam kaybolmuş