O an ve şair Şiiri - Ömer Temel

An gelir şair;
Kalemde erir, Kağıtta biter.
An gelir, Sözcükler heykel olur,
Vinçlerle bile kalkmaz.
Ve an gelir, kainat dönüp yüzüne bakmaz.
Bahar gelir geçer,
Özlenen o yaz gelmez.
Her yer çiçek bezenir,
Hiç biri koku vermez.
Caddeler mahşerleşir,
Kalabalıklar coşar.
Rıhtım rıhtım insanlar,
Kahkahalarla patlar.
Heyhat ki bu panayır,
Birini hiç avutmaz.
Bu mahşerde o biri,
Yapayalnız yalpalar.
Ne gönlünde bir hitap,
Ne gözünde dünya var.
Ruhsuz gömlekler o'na,
Çelik çomaktır ancak.
O ötelerden öte,
Dolu bir dünya arar.

27.06.2005