O Akşam Şiiri - Yusuf Bulut 4

Hatırladım seni dün akşam plaktan gelen boğuk bir sesin tınısında
Çok da dolu olmayan bu ruha üfledin. Bir lahzada. Garip bir akşam...
O ilk öpüşün ve beyaz buz kütlesi ince ellerin.
Adını koyamadığım ince rütuşları nakış gibi işlediğin o garip ve hüzünlü akşam.
Hani şu karnımda garip bir mutluluğu duyduğum o ilk an.
Bir annenin evladına baktığı gibi bakışın ve bir terzinin ustalıkla diktiği söküğü tamir eder gibi ellerin...
Daha bir çok anı canlandı zihnimde o an bölük pörçük.
Bir merhumun gölgesi şahlandı elli senelik bir radyodan.
Bir kız çocuğu daha bir heyecanla sevdi yetim bir sokak köpeğini sırf o akşam.
Hani soluk sarı boynun ve mahzun gözlerinin ilk ışıltsının parladığı gece.
Bir devrimci daha bir heyecanla yaktı sigarasını o akşam.
Birileri heyecanla toplandı bir kahvenin kırık tuğlalı bahçesinde. Beni öptüğün o ilk akşam...
Zaman bu anılara da acımadı. Eczaneler yok sattı insanoğluna acımasızca.
Şimdi ise ne o sokak kaldı bahtiyar ne de o akşam.