O ağlayan çocuk benim

Gömerim çoğu zaman sınırsız hasretimi
İki damla gözyaşı finalinde, boş şişelere
....mezar sessizliğinde

Boş şişelerdir hüzünlerin dekoru
Anlaşılmamış, yaşanmamış mutluluklar gibi
Sadece bakarım içlerine
....onlar boş, ben dolu

Korkunçtur yüzümün şişelerde yansıması
Her kadehten sonra biraz daha donuk
biraz daha buğulu

Sonra ellerim tutamaz olur
Kontrolsüz düşer masanın bir kenarına
....yanlızlığımı seyrederim
Boş şişeler gibi, bomboştur ellerim

Ve o çocuk başlar ağlamaya
Her gece aynı çocuk
Alıştım artık, avutamadan dinlerim
Ve farkına varırım hep en sonunda
O ağlayan çocuk benim