O Adam (Cesaret) Şiiri - Taner Bozkır

Sert mizaçlı, hiç gülmeyen bir adamdı
Küçük, bahçeli bir evde yalnız yaşardı
Çocuklara içi giderek bakar,
Yine de huysuz ihtiyarı oynardı
'Nasıl bilirsiniz' deseler 'iyi' diyen bir Allah'ın kulu çıkmazdı belki,
Kendi halinde huysuz bir ihtiyardı işte...
Belliki hayat basamaklarında noksanları vardı.

Sert mizaçlı, hiç gülmeyen bir adamdı
Zekası gözlerinden okunurdu
Ona hayranlığımdan mıdır bilinmez
Bakınca bana, zaman dururdu
Simsiyah gözlerinde cesaret otururdu.

Sert mizaçlı, hiç gülmeyen bir adamdı
Halbuki biraz içip konuşunca ağlardı
Kelimeler ağzından su gibi akar, her kulağın yatağına dağılırdı
Bana göre, hırçın dalgaların yenilmez korsanıydı
Issız adaların kahramanı
O bir Osmanlı hükümdarıydı
Burada da biraz soluklanmaktaydı.

Belki sadece sert mizaçlı ve gülmeyen bir adamdı
Ama öldükten sonra bile,
Bende, gözlerinde gördüğüm cesaret kaldı...