O Adam Şiiri - Şair Otuzbir

adam üzgündü ama ağlamıyordu
garip bir adamdı
kimse onu anlamıyordu
heralde o da kimseyi
birşeyleri söyleyemiyor belliydi
içindeydi sanki herşeyi
içinde saklıyordu birşeyleri
ve içine ata ata adam
üzgünken bile yapıyordu
o güleryüzlü rolunü
bir gün ağladığını görmedim
aynaya baktığını
onu hep eğlenceli gördüm
ama biliyordum
o adam üzgündü
ve mutlu olmak sadece roluydü
hoşuna gitmiyordu aslında
ama o sadece oynamak zorunda
olduğu için oynuyordu
bu mutlu olma rolunü
bir kere sevmiş birini
anlatırdı hep
gençmiş o zamanlar
alışkın değilmiş bir kadınla olmaya
ve o kadını kendinden soğutmuş
nefret ettirmiş kendinden
sırf acı cekmemek için
sırf kimse acı çekmesin diye
çünkü biliyordu
aşk acı demekti
ve o bunu çekiyordu
çünkü daha çok gençti
ve bir sorumluluk alacak gibi değildi
korkuyordu sorumluluklardan
ve bu zamana kadar da hep korkmuş
hiç bir kadınla
bir hafta süren ilişkisi olmamış
bazı zamanlar hiç olmamış
bazı zamanlarsa bir anda bırakmış
o kadınları
onu cok seven tüm kadınları
çünkü yokmuş onun içinde duyguları
duygularını bırakmış bir kadında
hayatında sahip olduğu tek kadına
ve ondan sonra sahip olmamış zaten hiç bir kadına
kadınlar kadınlar
ve alkol komaları
ve yazmış senelerce
o kadın için yazmış ama
kimse bunu bilmemiş
kimse anlayamamış bunu o kadınlara yazdığını
ve o adam bu gün ağlamış
herkesin önünde ağlamış
izlediği bir film aklına gelmiş
hiç bir zaman sonra dememk aklına gelmiş aslında
dinlediği her şarkıda o kadın
izlediği her filmde o kadın
duyduğu her şiirde o kadın
dışarı çıkmamasının sebebide buymuş yıllarca
baktığı her yerde o kadın
evde de onu heryerde görüyormuş ama
zaten o kalkmıyormuş
masasından baska bır yere zorunlu olmadan
gitmiyor bütün gün yazıyor ve içiyormuş
çok sigara içtiği için öleceğini söylüyorlarmış
ama o zaten ölümü bekliyormuş artık
arkasında hiç bir sevenini bırakmadan
ölmekmiş artık tek amacı
bu yüzden yaşamış yıllarca
tek başına
tek tabanca
şiirler,şarkılar,hikayeler yazmış o kadına
ama o kadın bunları hiç okumamış
ve bu yüzden bu kadar rahatmış
çünkü o kadınına asla dön diyememiş
yüzsüz çok yüzsüz bir herifmiş
ama duygularını bıraktığı kadına
asla dön dememiş
yüzüne bakamazmış çünkü
düşünmemiş aslında hiç
onsuz geçicek olan bir günü bile
ve o hep hatıralarla yaşamış
onu hatırlamamaya çalışsada
o her an onun aklındaymış
içtiği sigara da bile onu anmış
onun bunlardan haberi olmasada
o hep beklemiş birgün
onun gelmesini
o onu çağırmadan
seneler geçse bile
onun gelmesini
ve haber almamak için
değiştirmiş tüm çevresindekileri
ve o adam
bir gün kadınını görme umuduyla
yazmış bütün bu satırları
ve sonra ağlamış herkesin önünde
herkesin önünde ağlamış
küçük çocuklar gibi
ama yine de dön diyememiş kadınına.