O Adam Şiiri - Nurşah Şenel

Sokak tozları gibi kapı eşiğimde aşk
Hayat desen maviye bürünmüş
Mavi düşler, mavi anılar can bulur gece akmaya
başladığında

Denizler var...
Ve gökyüzü ruhumda
Mavi
Her şey mavi...
Kimi görsem mavi düşünüyor, mavi seviyor
Mavi ağlıyor papatyanın son yaprağı sevmiyor çıkınca
Şaşırıyorum maviyi böylesine hissedişime

Uzun bir otobüs yolculuğundaki yorgunluğum gibi bazen
Ama özlemimi dindiren tatlı bir mavi
Hiç gitmediğim bir kentin havasını merak edişim gibi bir de...
Ayaz mı olur akşamları,
Üşür müyüm kısa kollu çıksam sokağına
Bilmiyorum
Alışagelmiş bir mavi değil fırçama bulaşan bu renk
Benim dansım değil bu
Pist yabancı
Ben değilim sanki
Ve bir adam var
O adama bakmak istediğimde
Denizler kirleniyor
Göğüm kararıyor
Bakamıyorum
İçimde bir de yüreğimi kaplayan çelikten bir mavi var ki,
Onu aşamıyorum
O adama bakamıyorum