Nurgül Yenigün Şiirleri - Şair Nurgül Ye ...

Bana kara ele beyaz giydirdiler

Cocuk iken güler oynarmis dediler
Oynayislarimi aldi yaban eller
Anlima karalari yazdilar birer birer
Bana kara ele beyaz giydirdiler

Dünya ya geldim, genelde aci cektim
Yasam tarlama hep cile ektim
Yine`de insani ve hayati sevdim
Bilin iste, ben buyum

Yürekten sevdim, ama sevilmedim

Annem

Gelmez oldun artik rüyalarima
Murat`i yanima aldigim o günden buyana
Tam 17 yil annecigim, gel artik ne olur rüyalarima
Öpeyim, koklayim seni artik doya doya

Elimde kalemim
Masamda ise karaladigim kagidim
Aklim bosluklarda
Daireler ciziyorum
Ortasinda kendimi
Dönüyor etrafimda hersey

Senden ayrilali bilki durgunum
Dünyada yalnizim vede yorgunum
Senin hayaline bile vurgunum
Mezarina gelmeme az kaldi annem

Kisa gecelerde uykunu böldün

Su dünyada en cok sevdigim saydigim insanlardir
En cok ürküttügüm ve kactigim onlardir
Daglarda yasayan yillanlari tanidim anladim
Fakat su insanlari ne anlayabildim
ne de tanidim
Bir bakiyorum melek mi melek, ince mi ince

Hasret yine sizi benden ayiracak
Özlem duygularim kapinizi calacak
Inaninki bir günüm bin olacak
Sizden ayrilmak cok zor olacak

Son gecem bu gece sabah olmazsin

Yine tek basimayim
O karanlik odamda
Dumani sarmis sigaramin
Efkari gibi basimda
Cagresizlikler sel olmus
Akan gözyaslarimda

Biliyormusun
Benim bir derdim var
Senelerdir icim yanar
Ben ana- baba sevgisinden mahrumum yar
Yillardan beri kardeslerim benimle aglar
Gülnur,Kibar,Aynur, Murat sus derim ama

Hic birsey tanidik gelmiyor
Komsu bakip selam vermiyor
Kimse hal hatir sormuyor
Bu sehrin yabancisiyim ben

Su yola girsem, acaba nereye cikacak?