Nurgül Yenigün Şiirleri - Şair Nurgül Ye ...

Televizionda görüyorum hastalari, yürekler acisini
Ne sedye var, ne yardim eden var, aglar kardesi bacisi
Ilgilenen yok, hayat cok ucuz, bu ne insanlik sancisi?
Bir degil, iki degil, cok hasta yarali kanli var
Hemen hepsi parasiz ve cagresiz elleri cok dar

Ölmesin Cocuklar...

Hey duyun beni aglar
Artik ölmesin cocuklar
Eli silah tutmus insafsizlar
Insanliktan anlamyanlar

Varsin yalnizligimla biraksinlar beni
Dört duvar arasinda
Varsin gündüzlerim gecem olsun
Ne cikar? ? ? ?

Varsin günes dogmasin

Bayrağım

Dalgalan BAYRAĞIM dalgalan
Senin için yıllar önce döküldü kan
Işte o AY YILDIZ oldu sana şan
Can'a can isteriz, kan'a kan

Daliyorum maziyede hatirliyorum
Tüm gülücükler benimleydi bir zamanlar
Benimleydi tüm kahkahalar
Birgün (17.07.1995) bir kabus indi üzerime
Duman oldu olanca aydinliklar

HUZURU ARADIM

Nereye baksam hep yalancilar
Dost bildiklerim simdi düsmanlar
Gürültü bana gereksiz konusmalar
Mutsuzum; evim hep hüzün kokar

Isyandayim böyle bir hayatta
Sevginin sayginin olmadigi bu zamanda
Allahim acima bana
Yalvaririm al yanina

Gücüm kalmadi yoruldum

ISYAN

Isyankar oldum
Topraga kavusan bir ana
Sahibsiz birakan bir baba
Darginim artik bu hayata

Hey insanlar! ! !
Siz nicin dünyaya geldiniz?
Sevgiyle birbirinize yaklasin
gelin vazgecin bu kavgalardan
Kimseyi hor görmeden
Ayrimcilik yapmadan

Sen kardesimsin bagrima bastim
Her derdi kederi senle paylastim
En son telefonda kalbini kirdim
Bir hatam olduysa eger
Af et ablani kardesim