Nurettin Durman Şiirleri - Şair Nurettin ...

Yağmurda yürümek yüzünden oldu bütün bunlar
Islanmış kirpiklerinden başlayan gözlerindeki ışıltı
Hayatı anlamlı kılan halinden memnun bir işaretle
Şehre bir münadi geldiğinde açardı kendini ancak.

İçi kıpır kıpır olunca insan seviyor yağmuru elbet

ADEMOĞLU TUHAF MIDIR HER ZAMAN


İnsan, ehli vicdan olmalı hiç olmazsa bir miktar
Yani vicdanı az bile olsa insanın bakarsın
Bir gün yumuşar da kalbi çıkar belki ortaya

ASILMIŞLARIN GÖLGESİNDE

Bu uçsuz bucaksız ovayı
kızıl bir tanla birlikte
temaşa eden ben miyim.

NAAT

Ey Nebi; ey miracın sultanı
şüphe yok ki alemlere rahmettir senin gelişin;
gene şüphe yok ki alemlere rahmettir senin
Kâbe’nin kapısından içeri adım atıp;

Tanrım senin arzın ne kadar geniş
ne kadar kötülük var içinde.

Tanrım ölüm kalım girdabında
dar geliyor dünya bir takım
öldürmekten zevk alan insana

Gördüğünüz gibi değişen bir şey yok hayatımda
Caddeye uzanmışım da tutunmaya çalışıyorum
Biraz kekre bir alışkanlıkla en azından bana dair
Yanımda taşıdığım bir yüz olmalı diye düşünürken
Hayır diyorlar bana olmaz;
Olmaz öyle şey diyorlar.Olmaz.

Bismillah
Geceyi buldum elhamdülillah
Sabahı acilen çıkardımsa uykumdan
Bir şey olacaktı muhakkak
Muhakkak bir şey
Acıya batmış bir yüreğim

Seni orada bir sokak
Unutmuşum meğer dünden
Yarım kalmış bir gülüşü de
Saklayıp gitmişim birden.

Bir adım ötede şöyle

Gitti; tezgahın basında durdu
bir ayna için çerçeve yapacaktı
pusu dağıtmak için alemin üzerinden

Gitti; hicranı oldu, maviyi gördü
geçti içinden dalgaların, koruganların

Bu o kadar kolay bir iş ki
Bir işaretiyle efendimin
Türkçe koşturuyor hemen
Kızıl boğalarını, tatar atlarını
Sokaklarını süslerken bile smirna
Ya da bir haşiye olarak aspendos