Aşkım gözbebeklerimde büyüyor
Sevdam can veriyor avuçlarımda
Yüreğim sarı yapraklar gibi
Savruluyor sonbahar rüzgârlarında
Ölüyorum,ölemiyorum sanki.
Arada bir yoklasan yüreğimi
Görürdün ne kadar derbeder olduğumu
Arada bir çalsan gönül kapımı
Bilirdin ne kadar yalnız kaldığımı.
Oysa sen çareyi kaçmakta buldun
Yüreğime prangalar vurulmuş
Ben bu yüzden sevda nedir tatmadım
En büyük acılar taht'a kurulmuş
Yine de direndim hepten batmadım
Acı çektim,çile çektim,yaş döktüm
Ateşine yanmayanlar ne bilsin
Aşk dediğin ne menem bir çiledir
Cilvesine kanmayanlar ne bilsin
Aşk dediğin ne menem bir çiledir.
Bülbüllerin intizarın artırır
Bunca günahımı sırtıma vurup
Ben hangi kapıya yalvaracağım
Elpençe bağlayıp,huzura durup
Ben hangi kapıya yalvaracağım.
Günahlar bir yığın olmuş sırtımda
Avucumda karanlık yüreğimde sen
Yüreğim bana yeter çekilip gitsen
Korkmuyorum artık sensiz kalmaktan
Ha sensiz kalmışım ha yanımda sen.
Varsın gece olsun,doğmasın güneş
Bugün esen rüzgâra
Birkaç şey fısıldadım
Yakında duyarsın
Kulağın rüzgârda olsun
Aklın bende
Kalbin yerinde dursun
Bir yılan misali uzanan yollar
Kimi dosta gider kimi ırağa
Yollarda seyreden bu garip kullar
Bir seyrin sonunda varır durağa.
Kimi yollar asfalt,kimisi taşlı
Yüreğim kafeste bir kuş misali
Kanat seslerini duyuyorum,çaresiz,
Kulak kabartıyorum çığlıklarına
Yalnızlığı ve sensizliği haykırıyor.
Gemicilerin ufukları gözlediği gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!