Nuray Şaşihüseyinoğlu Şiirleri - Şair Nu ...

Ümidimi yitirdiğim ân,bitecek lâmbada gaz,mumda alev ve yürekte çırpınış.....

Yaşarken çektim
Ölümün yalnızlığını.
En şa'şalı saraylarda
Hissettim mezarın soğukluğunu.
Yalnızlıktan bir kafes yaptım
İnsanlardan döktüm çubuğunu.

Verirken son nefesini
Süzülen yaşlar yıkadı yastığını.
Buğulu gözlerle bakarken,
İnledi çok hafiften.

Yaşları, iniltisi hep isyandı;

Bir selamı bile çok gördün bana
Oysa seni ne çok özlemiştim dost.
Dilimde sana söylenecek sözlerim,
Boş gözlerle gidişine bakarken
Kırdığın bu kalbi gördün mü ki dost?

Dünya sana ne eylemiş
Yakmış, yıkmış,kül eylemiş.
Ne siyah zülfünden bir eser,
Ne gözünde parlayan ışıktan bir ziya kalmış.
Hayat sana acımamış, hep zulmetmiş, tokatlamış,
Gül yüzün her tokatla lime lime olmuş,kanamış

Bir gece ansızın titrek bir mumun
Alevinden daha esrik bir titreyişle
Sarsılıverdik.
Yarıldı zemin, yıkıldı meydan
Ta derinliklerden gelen canhıraş bir feryatla.
Ana evlada, evlat anaya yabancı

Herkes güle hayrandır:
Ondaki asalete,
Duruştaki zerafete,
Erişilmez güzelliğe...

Kimse bülbülü anmaz

Gecenin karası inmiş ruhuma
Titreyen bu alev üşümüş belli.
Ruhumdaki ayaz zemheri sanki
Dondurur bakışlarım sokak fenerini.
Ararım bir tek dost karanlık buzullarda
Sokaklar bir mezar sanki,yok bir tek ses

Bu sabah bahçede
Bir ses duydum:
Gül ağlıyordu.
-Neden ağlarsın ey gül, dedim
Sarardı soldu.
Sadece bir tek söz duydum:

Ey yüzüme çarpan
Hazan rüzgârı,
Kaç bahar erittin
Dününde söyle!

Fırtınalar saklı