Nuran Üçer Şiirleri - Şair Nuran Üçer

Hani bir masal vardı
‘’Aşkımız şekerden,
Sevgimiz tuzdan,
Evimiz ateşten’’
Diye başlardı
Şimdi o güzelliklerin üzerine yağmurlar yağdı

Hoyrat rüzgarların ağaçları savurması
Kızgın güneşin toprağı çatlatması
Sen bende sanki bir çöl fırtınası
Ya da yeşermeye çalışan tohumların patlaması

Sevdam buruk seni beklerken

Aşık olmak kolay, aşkı yaşatmak zor
Bende seni ilk görüşümde sevdim
Saatleri kovalıyorum belki gelirsin diye
Yokluğun sarılmama engel değil hayallere

Bu şehir bana dar geliyor artık

Mutluluk mu ne o hiç bilmiyorum ki
Gece yanansa sadece içimdeki özlem ateşi
Ümitlerim parlayamıyor artık içimde
Karanfil kokuları teselli bende
Dudaklarımın arkasında saklı sevdam
Kapalı artık fısıltılara kulağım

Ben İstanbul rüzgarıyım diyorsun ya
Nereden estiği belli olmayan yelim..
Olsun ben ne rüzgarlara alıştım
Dayandım, sabrettim fırtınalara

Es rüzgarım es;

Sen bir rüzgardın estin ve durdun
Bense önüne kattığın yelkenliydim
Her şey bana bizi anlatırdı
Denizin kokusu seni
Martılar sesini
Gökyüzü gözlerini….

Gecenin kaçı bilmiyorum
Yine seni sensiz soluyorum
Ama ne önemi var ki?
Hala bende dudaklarının alevi

Hataları bos ver.. unut onları

Sabaha kadar sevgiyi düşündüm
Yalnızca düşlerde tattığım
Birlikte olmak istediğim, özlediğim
Kendimle savaş verdiğim sen miydin?

Özgürlük müydü istediğim

Bugün yaşamamız gerekenleri
Yarına erteledikte ne oldu?
Seni senden alamadım
Ama sensizde kalmadım

Ruhunu okşayan meltemin olsaydım

Kirpiklerimde ki gözyaşlarım,
Zavallı sevdamın izlerini taşıyor
Acılarla kavrulan yüreğim
Sensizliği paylaşıyor içimde

Özlediğini söylesen rüzgara karşı